برخی از مردم کوچه و خیابان آنها را «کوتوله» خطاب میکنند. منظورشان انسانهایی است که رشد طبیعی ندارند و رد پایشان در زندگی بشر و داستانهای قدیمی به قرنها پیش و عهد عتیق برمیگردد. به عنوان مثال در داستان سمکعیار، طوطینامه و داستانهای هزار و یک شب و بسیاری از متون تاریخی و جامعهشناسی، درباره کوتاهقامتان صحبت شده است.
آنها فقط از نظر ظاهری با ما متفاوت هستند و این تفاوت نباید باعث مرزبندیهای افراطی شود. بسیاری از کوتاهقامتان تحصیلات دانشگاهی دارند و انسانهایی هستند که روح و جسم سالم دارند ولی در قد و قواره کودکی خود باقی مانده و همین خصیصه باعث شده است برخی از آنها اعتمادبهنفس کافی نداشته و روحیه حضور در جامعه و انجام فعالیتهای فرهنگی، اجتماعی، هنری و ورزشی را نداشته باشند.
برخلاف آنها تعدادی از افراد کوتاهقامت، در منطقه ما با اراده خود اثبات میکنند متر و معیار توانستن چیز دیگری است و هفتهای سهبار در باشگاهی در بولوار توس گرد هم آمده و اولین تیم فوتبال کوتاهقامتان خراسان رضوی را تشکیل دادهاند. چند تن از این بچهها ساکنان بولوار توس و بولوار شاهنامه هستند و در عین محرومیت مالی و جسمی، ورزش را تنها راه برونرفت از لاک تنهایی و گوشهگیری میدانند.
سیدوحید فرجادی، بر اساس یک نیت خیر و خداپسندانه و ایجاد امید به زندگی و ارتباط بیشتر در میان کوتاهقامتان ساکن در شهر مشهد، جامعه کوتاهقامتان خراسان را تأسیس میکند.
وی در توضیح این مطلب میگوید: چند سال قبل با یکی از افراد کوتاهقامت آشنا شدم و در جریان مراودات و رفت وآمدهایی که داشتم، متوجه شدم این افراد، به دلیل همین تفاوت و کوتاهی قامت، از جامعه گریزان بوده و تمایلی برای حضور در اجتماع و مراوده با مردم را ندارند.
کوتاهقامتان حتی در ارتباط با خودشان نیز دچار مشکل هستند و این موضوع باعث انزوا و گوشهگیری بیشتر آنان شده بود. این موضوع برای من بسیار ناراحتکننده بود و به دنبال طرح و ایدهای بودم که کوتاهقامتان ساکن در مشهد و استان را با یکدیگر آشنا کرده و آنها را در کنار هم جمع کنم.
در تحقیقات و جستوجوهای بعدی با ایده و طرح جامعه کوتاهقامتان استان تهران، مازندران و فارس آشنا شدم و به این فکر افتادم که جامعه کوتاهقامتان خراسان را تأسیس کنم. با پیگیریهایی که از طریق استانداری، سازمان بهزیستی و فرمانداری مشهد انجام دادم، موفق به ثبت و تأسیس جامعه کوتاهقامتان خراسان در 3سال قبل شدم. جامعه کوتاهقامتان خراسان یک تشکل مردمنهاد است که هدفش ارتباط برقرارکردن کوتاهقامتان خراسان با یکدیگر، ایجاد روحیه نشاط و بهترکردن شرایط زندگی برای آنان بوده است.
مؤسس جامعه کوتاهقامتان خراسان رضوی در کنار برگزاری جشنها و مراسم خاص جامعه کوتاهقامتان، در پیداکردن شغل مناسب و فراهمکردن زمینه ازدواج نیز کارهای موفقی برای این قشر از جامعه انجام داده است.
فرجادی در توضیح این مطلب میگوید: به دنبال تشکیل جامعه کوتاهقامتان استان خراسان، تلاشهای زیادی برای ایجاد دورهمی کوتاهقامتان مشهد و استان انجام دادیم، اما بیشتر کوتاهقامتان تمایل چندانی برای حضور در جمعهای دوستانه و آشنایی با یکدیگر نداشتند.
به همین دلیل از طریق تماسگرفتن و حتی رفتن به در منزل این افراد و توضیحات لازم درباره جامعه کوتاهقامتان استان و اینکه این تشکل با هدف دوستی و نزدیکی آنها بهوجود آمده است، این افراد را با خود همراه کردیم. در جشن بزرگی که به مناسبت عید غدیر برگزار شد، تعدادی از این کوتاهقامتان حاضر شدند.
با انتشار فیلم این مراسم در فضاهای مجازی و اطلاعرسانیهای بعدی در این فضاها و از طریق دوستان و آشنایان، کوتاهقامتان بیشتری عضو این انجمن شدند. برگزاری جشن و برنامههای مناسبتی بعدی، بهویژه نشست سالانه انجمن کوتاهقامتان که با حضور حداکثری جامعه کوتاهقامتان برگزار شد، دوستی و همکاری در بین اعضای انجمن را فراهم کرد.
ما در همین مدت کوتاه توانستیم از طریق ارتباط با برخی سازمانها، ادارات و حتی بخش خصوصی، شغلهایی مناسب با وضعیت بچهها برای آنها پیدا کنیم و در حال حاضر تعدادی از این بچهها مشغول به کار هستند.
در برخی موارد نیز برقراری این ارتباط و دوستی، منتهی به ازدواج در بین تعدادی از اعضای انجمن شده است. این زوجهای جوان که از جنبههای مختلف هماهنگ و آگاه به نیازهای یکدیگر هستند، زندگی خوب و خوشی را در کنار یکدیگر دارند.
بعد از تشکیل جامعه کوتاهقامتان خراسان با حمایتهای شخصی سیدوحید فرجادی و جوادآکار (سرمربی تیم) تیم فوتبال کوتاهقامتان خراسان نیز تشکیل میشود.
جوادآکار در محله دوستآباد(توس 150) ساکن و سرمربی تیم است، او درباره تشکیل تیم فوتبال کوتاهقامتان میگوید: با فعالیتهای تفریحی و دورهمیهایی که ازسوی سیدوحید فرجادی و برخی دوستان خیّر انجام شد، تا حدودی توانستیم دوستان کوتاهقامت را از انزوا و گوشهگیری بیرون بیاوریم، اما این فعالیتها بهصورت گذرا و گاه و بیگاه بود و ما به دنبال یک جریان ارتباط دائمی و همیشگی در بین کوتاهقامتان بودیم، بهترین ایده برای به وجود آمدن ارتباط مستمر، دوستانه و همیشگی، تشکیل تیم فوتبال کوتاهقامتان خراسان بود.
به همین منظور تلاش برای تشکیل تیمی از کوتاهقامتان را شروع کردیم. در ابتدا تمایلی برای اینکار وجود نداشت، اما با صحبتهایی که من و آقای فرجادی انجام دادیم، موفق به تشکیل اولین تیم فوتبال کوتاهقامتان خراسان شدیم و با رایزنیهایی که با مسئول باشگاه آریایی در بولوار توس انجام دادیم، قرار شد تمرینات تیم را در این باشگاه برگزار کنیم.
لباسهای ورزشی تیم با هزینه شخصی تهیه و از 3سال قبل تمرینات تیم را شروع کردیم. هر روز 2 تا 3ساعت تمرین میکردیم، بهتدریج بچهها به اندازهای از آمادگی جسمانی در ورزش فوتبال رسیدند که با تقسیمشدن به دو تیم بازیهای فوتبال دوستانهای را انجام میدادند.
بعد از چند ماه برای حضور در مسابقات کشوری فوتبال کوتاهقامتان ایران آماده شدیم. در این مسابقات که بیشتر دوستانه برگزار میشود و جنبه رقابتی و امتیازبندی ندارد، با تیمهای مختلف از جمله تیم کوتاهقامتان مازندران و تهران مسابقه دادیم و بهعنوان یکی از تیمهای برتر مسابقات معرفی شدیم.
بعد از این مسابقات، مسابقه دوستانهای را با تیم فوتبال کوتاهقامتان عراق انجام دادیم. در همان سال مسابقات بینالمللی فوتبال کوتاهقامتان جهان در کشور برزیل برگزار شد، اما تیم ما بهدلیل نداشتن حامی مالی و هزینه زیاد سفر به خارج از کشور موفق به حضور در این مسابقات نشد.
تیم فوتبال کوتاه قامتان مشهد که به مسابقات جهانی برزیل دعوت شده بود، بهدلیل نداشتن حامی مالی و هزینه زیاد سفر به خارج از کشور موفق به حضور در این مسابقات نشد
مؤسس تیم فوتبال کوتاهقامتان نیز معتقد است بعد از گذشت حدود 3سال از تشکیل تیم فوتبال کوتاهقامتان خراسان، مسئولان استان هیچگونه حمایت مادی و معنویای از این تیم نداشتند.
فرجادی در توضیح این مطلب میگوید: برای تشکیل یک تیم فوتبال و حمایت از آن باید هزینه کرد، تهیه لباس ورزشی، کفش، توپ و اجاره باشگاه برای تمرینات روزانه تیم، در کنار تغذیه، تمرینات بدنسازی و اردوهای آمادگی جسمانی در شهرها و استانهای دیگر هزینهای چند میلیون تومانی را در ماه برای حمایت از تیم دربردارد.
تاکنون بنده به کمک برخی دوستان از جمله جواد آکار (مربی تیم) و خود بچهها هزینههای مجموعه را از طریق درآمدهای شخصیام تأمین کردهام، در این مدت هیچکدام از مسئولان حتی به اندازه هزینه اجاره یک شب باشگاه به ما کمک نکردند.
فقط معاونت ورزشی شهرداری مشهد، یکی دوبار یکی از سالنهای ورزشی متعلق به شهرداری را در اختیار بچهها قرار داد. از 3سال قبل که ما این تیم ورزشی را تشکیل دادهایم، مسئولان نهادها و ارگانهای مختلفی به دیدن تیم آمده، عکسهایشان را گرفتهاند و حتی قولهایی نیز در باب کمک به تیم دادهشده اما بعد از آن دیگر هیچ خبری نشده است.
در واقع عکسگرفتن با تیم کوتاهقامتان خراسان به یک سوژه تبلیغاتی برای مسئولان تبدیل شده و این بچهها که با هزار امید و آرزو به تیم فوتبال پیوستهاند، هیچ اهمیتی برای مسئولان ندارند. ما حتی برای درخواست کمک به هیئت فوتبال استان نیز مراجعه کردیم و از آنها خواستیم بهعنوان متولی فوتبال در استان از ما حمایت کنند و نگذارند که این جمع دوستانه از هم بپاشد، اما هیئت فوتبال حمایتی نکرد.
خیران نیز به این دلیل که پولشان صرف فوتبال و ورزش میشود، تمایل زیادی به کمککردن ندارند. با افزایش هزینهها و نبود حامیان قوی و همیشگی، ترسمان از این است که این تیم منحل شود و بچههای تیم که با هزاران امید و آرزو وارد تیم شدند بار دیگر دچار افسردگی و انزوای شدید و بازگشتناپذیر شوند.
وحید نکوییاصل متولد سال1363 و ساکن خیابان توس 127 است. او سابقه بیش از 7سال بازی فوتبال در تیم کوتاهقامتان شیراز را دارد. او با اطلاع از تشکیل تیم کوتاهقامتان خراسان به این تیم میپیوندد.
بازیکن اسبق تیم کوتاهقامتان شیراز در توضیح این مطلب میگوید: پدر و مادرم را در کودکی از دست دادم و در یکی از مراکز نگهداری بچههای بیسرپرست سازمان بهزیستی نگهداری و بزرگ شدم. هر چه بزرگتر میشدم و با سرنوشت و گذشته تلخی که داشتم بیشتر آشنا شده و بیشتر دچار افسردگی میشدم، تا اینکه سرانجام 8سال قبل با پیوستن به تیم فوتبال کوتاهقامتان شیراز، امید به زندگی در من زنده شد.
با جدیت و تلاش بسیار به تمرینات فوتبال ادامه میدادم و در این 8سال مقامهای خوبی را همراه با تیم فوتبال کوتاهقامتان شیراز به دست آوردیم تا اینکه دوسال قبل باخبر شدم که تیم فوتبال کوتاهقامتان استان خراسان در مشهد تشکیل شده است.
به عشق شهرم و با وجود اصرار مربیان و مسئولان تیم شیراز برای ماندن در تیم کوتاهقامتان شیراز به مشهد آمدم و به عضویت تیم فوتبال کوتاهقامتان خراسان درآمدم. چون تجربه من از همه اعضای تیم در زمینه فوتبال بیشتر بود، چگونگی و روش تمرینات و فنون مختلف فوتبال را به همتیمیهایم آموزش میدادم و از این بابت که در شهرم هستم و در اینجا تمرین میکنم خیلی خوشحال هستم.
مجید غلامزاده متولد سال1361 و ساکن محله امینآباد(توس 155) است. او که سالها قبل و در نوجوانی فوتبال بازی میکرده است، شروع دوباره فوتبال را تنها دلخوشی زندگیاش میداند.
غلامزاده در توضیح این مطلب میگوید: سالها قبل که نوجوان بودم در تیم فوتبال محله ورزش میکردم. بعدها که متوجه شدم قامت من از دیگران کوتاهتر است، برای بازی فوتبال با هممحلهایها خجالتزده میشدم،
به همین دلیل از همان زمان دیگر به دنبال فوتبال نرفتم و سرگرم کار و ازدواج شدم. با وجودی که زندگی و کار خوبی در بازار رضا(ع) دارم، دلخوشی و سرگرمیای که برایم مهم باشد نداشتم، تا اینکه از طریق دوستان با تیم فوتبال کوتاهقامتان خراسان آشنا شدم و حدود 2سال است که به عضویت این تیم درآمدهام.
هفتهای چند جلسه تمرین فوتبال انجام میدهیم. انجام روزانه تمرینات فوتبال و آمادگی بیشتر برای حضور در مسابقات کشوری و جهانی فوتبال کوتاهقامتان به تنها دلخوشیام تبدیل شده است. هر روز که قرار است برای تمرین فوتبال به باشگاه بروم، برنامه کاری روزانهام را براساس ساعت تمرین تنظیم کرده و سعی میکنم بدون هیچ عذر و بهانهای تمرین را از دست ندهم.
کاظم مقدس تبادکان متولد1367و یکی از اعضای فعال تیم فوتبال کوتاهقامتان خراسان است. او که به قول خودش از آدمهای معمولی خیری ندیده است، شب و روز خود را با همتیمیها و دوستان کوتاهقامت خویش سپری میکند.
مقدس که همراه خانوادهاش در بولوار شاهنامه و محله کلاتهبرفی سکونت دارد، در توضیح این مطلب میگوید: چون خانوادهام وضعیت مالی خوبی نداشتند، تا دوره راهنمایی بیشتر نتوانستهام درس بخوانم.
بعد از آن وارد کارهای ساختمانی شدم، با وجودی که جثهام کوچکتر از کارگران معمولی بود ولی به اندازه آنها کار میکردم. اما کارفرماها این موضوع را قبول نداشتند و بیشتر وقتها مزد من را کمتر از بقیه میدادند.
چندین مرتبه سرم را کلاه گذاشته و حقوق یک کارگر را ندادند. از بس که حق و حقوقم را پایمال کردند، دیگر خسته شدم و سرانجام با کمک دوستان و خانواده پولی تهیه کرده و ماشینی خریدم. درحال حاضر نیز با همین ماشین مسافرکشی میکنم.
زمان ازدواج با وجودی که موردهای مناسب ازدواج با دخترهای معمولی نیز برایم وجود داشت، ترجیح دادم که همسری مانند خودم داشته باشم. خوشبختانه حالا هم زندگی خوب و شادی داریم. با اعضای تیم رابطه بسیار صمیمی و نزدیکی دارم، آنها را مثل برادرانم دوست دارم و اگر یک روز آنها را نبینم، دلتنگشان میشوم. با یکدیگر در زمین ورزش و خارج از زمین رابطه دوستانه داشته و بهدلیل صمیمیتی که بین بچهها حکفرماست، روابط خانوادگی نزدیکی بین ما برقرار شده است.
آقا کاظم، از کوتاهقامتان ساکن محله کلاتهبرفی با کمک دوستان و خانوادهاش پولی تهیه کرده و ماشینی خریده است. او درحال حاضر با همین ماشین مسافرکشی میکند
صادق مصطفوی متولد سال1376 است. او که یکی از فوتبالیستهای حرفهای تیم کوتاهقامتان خراسان است در پست حمله بازی میکند و بیشتر گلهای تیم را زده است.
بازیکن جوان تیم کوتاهقامتان در توضیح این مطلب میگوید: از کودکی به بازی فوتبال بهویژه گلزدن علاقه زیادی داشتم و برای اینکه بتوانم گلهای بیشتری بزنم هر روز تمرین میکردم و از 2سال قبل که به دعوت آقای آکار، مربی تیم کوتاهقامتان خراسان، به این تیم پیوستم.
در تمرینات و بازیهای دوستانه تیم شرکت میکنم. در ادامه حضورم در تمرینات مربی تیم متوجه شد که من توان و تخصص خوبی در پست حمله دارم و از همان زمان بهعنوان بازیکن ثابت تیم در پست حمله کارم را شروع کردم و در مسابقات مختلف در طول این 2سال حضور فعالی داشتهام.
به نظر من بعد از پست دروازهبانی، خط حمله یک تیم از مهمترین پستهای فوتبال است. زمانی که موفق به زدن گل میشوم و ناگهان صدای فریاد شادی بچههای تیم را میشنوم احساس خوبی دارم. در طول این 3سال گلهای زیادی را بهعنوان بازیکن مهاجم تیم به ثمر رساندهام، تمرینات و آموزشهایی که تحت هدایت جناب آکار مربی تیم انجام دادم تأثیر زیادی در بهبود بازی فوتبالم داشته است.
سال قبل در مسابقات کشوری فوتبال کوتاهقامتان ایران در استان مازندران و به میزبانی شهر قائمشهر بهعنوان بازیکن برتر تیمهای حاضر در مسابقات انتخاب شدم و بهترین گل دوران ورزشی خود را در این مسابقات و به تیم مازندران که میزبان بازیها بود و از حمایت تماشاچیها برخوردار بود به ثمر رساندم.
در آن بازی تیم فوتبال کوتاهقامتان مازندران با قدرت و انرژی زیادی بازی را شروع کرده و در نهایت بازیکنان این تیم موفق به زدن اولین گل مسابقه شدند. خوردن گل در دقایق اولیه بازی باعث برهم خوردن روحیه بچهها و ناامیدی آنها برای ادامه کار شده بود، اگر با همین روحیه پیش میرفتیم چند گل دیگر هم میخوردیم.
عزم خود را جزم کردم که با زدن گل مساوی، نتیجه مسابقه را عوض کنم. خوشبختانه موقعیت خوبی ایجاد شد و من از دورترین نقطه زمین توانستم گل بزنم. بعد از آن نیز تیم حریف هرکاری کرد نتوانست ما را شکست بدهد و ما توانستیم با تفاضل گل بهتر مقام سوم این مسابقات را به دست آوریم. این بهترین گلی بود که تا امروز بهعنوان بازیکن تیم زدهام، گلی که به گفته یکی از مربیان مسابقات با تکنیک بالا و حسابشده زده شد.
صادق مصطفوی دیگر عضو تیم هم با تشکر از حامیان تیم، ادامه فعالیت تیم فوتبال کوتاهقامتان خراسان را منوط به حمایت مسئولان و جذب اسپانسر میداند.
عضو تیم کوتاهقامتان خراسان که ساکن بولوار توس است، در توضیح این مطلب میگوید: تیم فوتبال کوتاهقامتان خراسان با همت و نیت خیر سیدجواد فرجادی (مؤسس تیم فوتبال کوتاهقامتان)، جوادآکار (مربی تیم) و چند نفر دیگر از خیران موجودیت پیدا کرد و امروز بعد از گذشت 3سال تیم فوتبال کوتاهقامتان خراسان بهعنوان یکی از تیمهای مطرح و قدرتمند در میان تیمهای فوتبال کوتاهقامت در کشور مطرح است.
رفاقت و دوستیای که در بین بچهها به وجود آمده است نیز بهدلیل حضورشان در تیم فوتبال است. افرادی که تا قبل از آن منزوی و افسرده بودند، حالا به انسانهای پرجوش و خروش و سرزنده تبدیل شدهاند و مطمئنا اگر این تیم وجود نداشته باشد یکی از دلایل شادبودن و سرزندگی بچهها از بین میرود.
با توجه به اجاره سالن، تهیه لباس، کفش و دیگر مایحتاج مورد نیاز برای حمایت از تیم، هر ماه باید مبلغ زیادی را صرف مخارج و هزینهها کرد، برای تأمین این مایحتاج مدتی است که مدیریت باشگاه و بچهها به دنبال جذب حامی مالی برای تیم هستند، اما تاکنون موفق به اینکار نشدهایم.
دستگاهها و سازمانهای دولتی مثل اداره ورزش و جوانان، شهرداری و دیگر سازمانهای مربوطه نیز تاکنون فقط حرف زده و هیچ حمایت مالیای از تیم و بچههای آن نداشتهاند. هزینه تمام سفرها برای رفتن به مسابقات، اجاره سالن و حتی هزینههای متفرقه دیگر ازسوی خود بچهها و مسئولان تیم تأمین میشود. در همین جا از مسئولان میخواهم برای ماندگاری، این تیم و حال و هوای دوستی و مهربانیای که در بین بچهها وجود دارد، از ما حمایت کنند.
امین پارساییمنش، یکی دیگر از اعضای تیم فوتبال کوتاهقامتان خراسان است. او از طریق فضای مجازی با تیم فوتبال کوتاهقامتان خراسان آشنا و عضو این تیم میشود.
پارساییمنش در توضیح این مطلب میگوید: متولد سال1365هستم. لیسانس حسابداری دارم و در یک فروشگاه مشغول به کار هستم. از کودکی به ورزش فوتبال علاقه زیادی داشتم و در همان سنین با بچههای محله «گلکوچیک» بازی میکردیم.
در اوایل نوجوانی زمانی که متوجه تفاوتهای قدی و جسمانی خودم با دیگر بچهها شدم، احساس بدی پیدا کردم و دیگر در محله و بازیهای کودکانه آفتابی نشدم. سالها به همین منوال گذشت اما این فکر که روزی بتوانم در تیم فوتبالی ویژه کوتاهقامتان بازی کنم به رؤیا تبدیل شده بود.
سرانجام این رؤیا به حقیقت پیوست و 2سال قبل از طریق شبکه مجازی با تیم فوتبال کوتاهقامتان آشنا شدم و دوسالی است که با این تیم و بچههای آن خو گرفته و فوتبال بازی میکنم و از این بابت خیلی خوشحالم.
دیگر از کوتاهی قد خجل نیستم، چراکه همه مانند هم هستیم و این شباهت ظاهری باعث ارتباط صمیمانه بین بچهها شده است. این روزها برای بچههای تیم کوتاهقامتان فوتبال بهانه جمعشدن و دورهمی دوستانه است، هفتهای دو سه بار هم را میبینیم و در کنار فوتبال از زندگی و رویدادهای تلخ و شیرین و مشکلات روزمره صحبت میکنیم.
در حال حاضر بیشتر مراکز استانها و حتی برخی شهرهای بزرگ کشور تیم فوتبال کوتاهقامتان خود را تشکیل دادهاند، اما بهدلیل بیتوجهی و حمایتنکردن مسئولان تاکنون مسابقات کشوری درخور شأن تیم فوتبال کوتاهقامتان برگزار نشده است و یکی دوباری هم که این رقابتها برگزار شده است بهدلیل کمبود امکانات، همه تیمهای فوتبال کوتاهقامت در سراسر کشور شرکت نکردهاند. این درحالی است که ما مسابقات جهانی فوتبال کوتاهقامتان را در سطح بینالمللی داریم و این مسابقات هرساله با عظمت و شکوه خاصی برگزار میشود.